Hep aynı senfoninin değişmeyen notalarını çalan hayatın, hiç değişmeyen kaygılarıyla yoğrulan hamurunun, mayası haline gelen sosyopatize benliğimiz, içinde bulunduğu ruhani esaret durumundan sıyrılma mücadelesine giriştiği günümüz şartlarında, mobil çağı diye adlandırdığım, içinde whatsapp, twetter, instagram ve facebook ağırlıklı sanal sosyalleşme tercihlerinin yanı sıra, çeşitli sanal Muhabbet Odaları tercihleri de mevcuttur. Gerek yaşamı idame ettirme zorunluluğu gerekçesiyle çalışma mecburiyeti, gerek şahsımız tarafından sevilmediği halde diyalog halinde olmak zorunda bırakıldığımız insanlar, gerekse anksiyete bozukluğu haline gelip, ruhumuzun ve alt belleğimizin genine kadar işleyen yarın korkusu; zaten esaret altında olan kişiliğimizi bir an olsun Oh derecesinde nefes alabilmek için, çeşitli arayışlar içine sokmaktadır.

Farklı hedefler, farklı mücadeleler, farklılıklar gösteren ideolojik kavramlar gibi her ne sebeple olursa olsun, ömrümüzün yaşam çizgisinin kalitesini minimize eden sosyal gerekçeler, özgürlüğümüzü sorgulamaya itmektedir. Farkındalıklarımızı kendimizden bile sakladığımız, ruhumuza kadar sosyal düzene prangalı olduğumuz gerçeği, bizi süreklilik halinde rutin düzene bağımlı kılmaktadır. Ekmek kazanma teriminin gerçeğinde kaybolup, ekmek, su kadar yaşam gerekçesi olan ”gülmek, eğlenebilmek” kavramlarını unutan toplum, yaşam savaşının içinden sağ kurtulabilen şarapnel yaralı, ”gazi” edilmiş pisikolojileriyle Sohbet Odalarında iki satır gülebilmek adına; sosyal hayatlarından malülen emekliliklerinin tadını, asosyalize çarelerle çıkarmaktadır.

Hayal ettiğimiz hayatla gerçeğin soğuk yüzü arasında bocaladığımız, umut edilenle, yaşanılan ömrün arasında dağlaşan fark, doğuştan itibaren omuzlarımıza yüklenen kaygılarla, çürümeye yüz tutan zihni özgürlüğümüzün tıkanmış damarlarına anjiyo yapmak, sosyal yapımızda kemikleşen kolesterolize yağları eritmek niyetiyle, tercih ettiğimiz Chat Odalarında; stresten, kargaşadan ve yarına dair kaygılardan, yapılan çeşitli muhabbetlerle bir nebze sıyrılarak, öz benliğimizi dinlemiş, kendimizi hür hissetmiş oluyoruz.